Ásdís Hafrún Benediktsdóttir

Málefni sem mér eru hugleikin:

Málefni aldraðra
Umhverfis- og landbúnaðarmál
Mannlíf og samfélag

4. sæti

Menntun

Skólagangan hófst í Barnaskólanum í Beruneshreppi sem á þeim tíma var heimavistarskóli. Síðan þá hefur leiðin legið eftir krókaleiðum og með löngum hléum um hinar ýmsu menntastofnanir landsins. Ég lauk BA prófi í íslensku vorið 2015 og þá um haustið hóf ég MA nám í ritlist við Háskóla Íslands og útskrifaðist úr því í upphafi árs 2020.

Fjölskylda

Ég á tvö uppkomin börn og fimm barnabörn sem ég reyni að hlúa að, þjálfa sem skálaverði í óbyggðum og sýna þeim fram á að mestu lífsgæðin felist í að búa á landsbyggðinni.

Starfsferill

Ég er alin upp í sveit og hef tekið þátt í helstu störfum sem tengjast hefðbundnum landbúnaði frá því ég man eftir mér. En ég flutti ung að heiman og fór að vinna í fiski, síðan við umönnun ungra og aldraðra allt þar til ég venti mínu kvæði í kross og fór að vinna skrifstofustörf. Ég aflaði mér fagréttinda í bókhaldi 2004 og hef unnið við það síðan.
Afskipti mín af sveitarstjórnarmálum hófust vorið 2018 þegar útlit var fyrir eins lista framboð og engar kosningar í heimabyggð minni, Djúpavogshreppi. Ég er ákafur lýðræðissinni og sannfærð um að allir eigi að geta valið um að mæta á kjörstað og nýta atkvæðisrétt sinn. Sú sannfæring og áhugi minn á félagsmálum leiddi mig inn í góðan hóp sveitunga minna sem kom fyrirvaralítið saman framboðslista fyrir sveitarstjórnarkosningarnar 2018.
Eftir kosningarnar 2018 sat ég í fræðslu- tómstunda- og jafnréttisnefnd Djúpavogshrepps fram að sameiningu sveitarfélaganna 2020 og var varamaður í sveitarstjórn. Frá sameiningu hef ég verið fulltrúi Austurlistans í Umhverfis- og framkvæmdaráði Múlaþings og varamaður í sveitarstjórn.

Áhugamál

Mér gengur illa að temja mér það að kapp sé best með forsjá og áhugamálin vilja verða full mörg. Í áratugi var ég ánægðust með bók í hönd en nú er áherslan meiri á ræktun, með fjölbreytni í fyrirrúmi, það sést best á litadýrð kartaflna og gulróta sem eru teknar upp haust hvert. Margir moðpokarnir hafa verið bornir á bakinu til að græða upp með þeim rofabörð og flög, stöku trjáplöntu er potað niður og einhvern veginn verður svo að allt þetta vindur upp á sig þegar ég rekst á nýjar og áhugaverðar lífverur sem mögulega gætu lifað í nágrenni við mig.
Ég er sannfærð um að mannlífið eigi að rækta líka og eins og í annarri ræktun eigum við að fagna fjölbreytni og hlúa að henni.